Higgs Parcacigi veya yaniltici bir sekilde Tanri Parcacigi olarak da bilinen Higgs Bozonu, parcacik fiziginin temelinde yer alan Standart Model kapsamindaki temel parcaciklardan biridir. Temel parcaciklarin, Alan Teorisi cercevesinde tanimlanan Higgs Alaniyla kuantum düzeyde etkilesmesi sonucunda üretilir. Standart Modelde Higgs Parcacigi, sifir spin degerine ve cift pozitif pariteye sahip olan, elektrik yükü veya renk yükü bulunmayan, kütleyi tasiyan skaler bir bozon olarak tanimlanir. Yirminci yüzyilin ikinci yarisinda bilim insanlari, Evrenin Büyük Patlamayla ortaya ciktigina neredeyse kesin gözüyle bakiyorlardi. Büyük Patlama, modern kozmolojik teoriler isiginda, maddenin asiri yogun ve sicak bir noktadan genislemesi sonucu Evrenimizin olusmasini mümkün kilan ana verilen isimdir. Diger bir deyisle Büyük Patlama, etraf diye adlandiracagimiz uzay-zaman düzlemini ortaya cikarmistir. Bu baglamda patlama benzetimi tamamen hatalidir; cünkü Evrenin baslangicinda, günümüzden asina oldugumuz türden bir patlama sonucu ortaya cikan ve sarapnel parcalari gibi etrafa sacilan bir sey yoktur. Seyler ve onlarin bulundugu uzay-zaman dokusu, bu süper-hizli genisleme ile olusmaya baslamistir.

Bu sürecle ilgili kritik bir soru isareti, temel parcaciklarin kütlesinin nereden geldigiydi. Yapilan ölcümlere göre W, W- ve Z0 bozonlarinin yaklasik 80 GeVc2 seviyesinde, oldukca büyük sayilabilecek kütleleri oldugu biliniyordu. Ancak Standart Modele göre bunlarin kütlesiz olmasi gerekiyordu.