Antik caglardan beri dünyada yaygin bir uygulama olan kölelik, sömürgeciligin baslamasiyla yepyeni bir boyut kazandi. Kesfedilen bölgeler bol miktarda kaynak ve madene sahipti, genis ovalari tarim icin uygundu. Fakat tüm bunlardan yararlanmak icin is gücüne ihtiyac vardi. Avrupalilar, bu devasa is gücünü karsilamak icin en iyi yolu köle kullanmakta buldular.
Denizcilik kesiflerinde öncü olan Portekizliler, köle ticaretini de diger Avrupa ülkelerinden önce baslattilar. Ilk zamanlar Afrikali kabileler kendi aralarinda savasiyor, galip gelen taraf, esir aldiklarini köle ediniyordu. Bunu fark eden Portekizliler galip kabile reislerine cesitli mallar vererek bu köleleri ucuza aliyor ve baska köle tacirlerine yüksek karlarla satiyorlardi. Kabileleri birbirine düsürüyor, bir tarafa atesli silahlariyla yardim ediyor ve ele gecen köleleri sahipleniyorlardi. Hem bu yolla hem dogrudan insan kacirmak suretiyle Afrikada korkunc bir insan avi basladi. Portekizlileri bu alanda diger emperyalist ülkeler takip etti.
Afrikadan toplanan köleler cok uzun bir gemi yolculuguna cikiyor, ama bu yolculuk gemiye daha fazla köle sigdirabilmek adina, 80 cm yüksekligindeki tikis tikis ambarlarda, zor nefes alarak ve pislik icinde geciyor; bircok köle ya mikroplardan veya nefes alamamaktan ölüyor ya da bir firsatini bulup denize atlayarak intihar ediyordu.
Hedef ülkeye bir sekilde ulasabilen saglam yapili köleler ise gün dogumundan gün batimina kadar kirbac altinda calismak zorunda kaliyor, geri kalan hayatlari boyunca efendilerine kar ettirmek icin cabaliyorlardi.
Iste sömürgeci Bati ülkeleri bu kanli is gücüne dayanarak sömürge ülkelerinin madenlerini islettiler, tarlalarini ektiler, ormanlarini talan ettiler, kendi ülkelerine ham madde ulastirdilar ve müthis karlar elde ederek zengin oldular.
