Taninmis roman yazari R., kisa dag gezisinden dönmüstü. Sabahin erken saatlerinde Viyanaya ulasti, istasyondan bir gazete aldi, tarihe göz attigindaysa dogum günü oldugunu hatirladi. Kirk bir diye gecirdi hemen aklindan ve bu düsünceden ne memnun oldu ne de üzüntü duydu. Bir taksi cevirdi ve evine giderken gazeteye söyle bir bakti. Yardimcisi, o yokken gelen birkac ziyaretcinin ve bir yada iki telefon mesajinin oldugunu ev sahibine bildirdi. Bir yigin mektup onu bekliyordu. Kayitsiz bir sekilde mektuplara bakti, birkac tanesini gönderenler ilgisini cektigi icin acti; adresleri yabanci el yazisi ile yazilmis büyük paketleri ise bir kenara yigdi. Bu arada koltugunda rahatlayip sabah cayini icerken gazetesini bitirmis, makale okuyordu. Sonra bir puro yakti ve ayirmis oldugu mektuba uzandi.
Bir kadinin el yazisiyla alelacele kaleme alinmis, birkac düzine mektuptan olusan siradan bir mektup gibi müsveddeydi. Istemsizce, bir kere daha, acaba gözden kacirdigi bir sey var mi diye zarfi yokladi. Fakat zarf bostu, ne bir imza ne bir gönderici adresi ne bir kagit ne de bir cift söz Tuhaf diye düsündü ve müsveddeyi okumaya basladi. Beni hic tanimamis sana, diye basliyordu. Kafasi karismisti. Bu, ona mi yazilmisti yoksa hayali bir kisiye mi Birden meraki uyanmisti ve mektubun ge-ri kalanini okumaya basladi...