Ilk kursun sol gözümden girip sakagimla birlikle ucup gitti. Bir digeri kafatasimi ikiye böldü. O, karikatürlerde beyni acilan tiplerin cizimini andiran görüntü ama icinde birkac kez büyütülmüs ceviz icini andiran görüntüsüyle bir beyin yoktu. Onun yerine karanlik koca bir oyuk. Baska bir kursun cenemi koparip atti. Insanin cenesiz hali gercekten de pek ic acici olmuyor.Hemen ardindan bir kursun saganagi ki sormayin gitsin. Patlayan kafalar, kopan kollar, parcalanan gögüsler, yuvalarindan firlayan gözler arasinda atilan kahkahalarin zor duyuldugu kursunlarin caldigi bir ölüm dansi.Bu grotesk catismada hedef tahtasi, boya bandina yerlestirilmis ana maddesi PVC, bir seksen bes boyunda yüz elli kadar vitrin mankeniydi. Bu cansiz mankenlerin böylesine sehvetle saldiriya ugrayip, hunharca kursunlanmasinin bence iki nedeni vardi. Ilki, adamlari ne kadar kizdirmisim ki modeli ben oldugum icin benzerlerimi cansiz bile olsalar bütün görmeye tahammülleri yoktu.
