Edebiyatta bitaraf olan, yalniz kalem ve kagittir. Insani sevmek, hicbir mana ifade etmez. Dögusen insanlardan bir tarafi seveceksin. Siniflarin mucadelesi ve insanin tabiatiyla mucadelesi diye iki buyuk kavganin icindesin. Kursun kalemde kemiklerim, stilomda kanim var. Kemal Tahir, romanlarinda oldugu gibi öykulerinde de tarih ve toplumun kulturel birikimine dayanan, kurtarici unsur olarak niteledigi, yerli ve cok yönlu bir gercekciligin pesindedir. Onun icin; marazlariyla, erdemleriyle, aliskanliklariyla, adetleriyle; özellikle de milletin dunya görusu olarak tanimladigi diliyle Göl Insanlarini veveya Turk köylusunu anlamak; Turkiyeyi anlamak demektir. Turk insanini cözumleme cabasinin olaganustu urunleri olan bu öykuler, Kemal Tahirin özellikle Cankiri, Corum ve Kirsehir Cezaevlerinde Anadolu insaniyla karsilasmalarinin ilk sonuclaridir, denilebilir. Cezaevi deneyimi onu Anadolunun ciplak, yalinkat gercegiyle karsilastirmis, böylece edebiyat onun mucadele silahi haline gelmeye baslamistir. Göl Insanlarinda Coban Ali, Kondurma Siyaseti, Arabaci, Nam Ugruna gibi öykuleriyle Anadoludaki farkli toplumsal kesimlerin hayata ve dunyaya bakisini hayranlik uyandiran bir