Ruhumun icerisinde beliriverdin, biliyordum gelecegini. Bekliyordum da Seni. Tipki kisin donmus ve issiz, aci cekerek bekleyen yeryüzü gibi Seni bekliyordum. Sen baharsin, agir agir geliyor ve ruhumun icine dogru ilerliyorsun. Senin gecisinle düsüncelerim acilip cicege duruyor ve güzel kokular saciyor. Senin ayaklarinin altinda umudun rengi filizlenip gülümsüyor.
Gerceklesmesi imkansiz bir kavusma, arzudan sarhos, hezeyan icinde genc bir asik, sevilen kadina duyulan hayranlik ve cekilen istirap Tüm bunlar Yilan ve Zambakta antik dünyanin erotik imgeleriyle parildayan düzyazi-siire dönüsürken, yasam ve ölüm, varolus ve ask üzerine kaygilarla ice ice geciyor.
Modern Yunan edebiyatinin en mühim isimlerinden biri olan Kazancakisin yirmi yasindayken günlük biciminde yazdigi, 1906da Karma Nirvami mahlasiyla yayimladigi Yilan ve Zambak, büyük bir yazarin ayak seslerini duyuran sembolizm yüklü bir ilk metin.
