OTLAKCI
Insanlara bakmasini da biliyordu. Kahvelerde tavla oynayan kendi halinde gözükenleri, pansiyonlardaki ilgiye layik görülmeyen kisileri merak ediyordu. Etrafinda kaynasan insanlar icinden onun mevkiinde olanlarin yalniz icap ettigi, zaruri oldugu zaman sahte bir önem verdiklerine canla, zevkle, merakla bakiyor; onlarin yasayisindan hikayeler yapiyor, bize sunuyordu...
Ondan bize güzel bir roman, güzel hikayeler kaldi cocuklar. Mebusluklar, siyaset oyunlari günü, hali doldurur, oyalandirir belki. Böbürlendirir insani. Ama ölünce tarihe, hic sevmedigim tarihe bile mal olmazlar. Sait Faik Abasiyanik
Hikayelerindeki kisilerle konusurken, sanki vaktiyle taniyormus da, öylece yazmis sanilirdi. Halbuki hicbirini tanimadigini; hikayecinin gördügü kisileri degil, ele aldigi kisilikleri yazmaya calismasi gerektigini, kendisinin sanatci olmadigini eklemeyi de unutmayarak, söylerdi. Bir dostundan söz acmis gibi gülerek, muhabbetle onlardan konusurdu. Cahit Külebi
