Ali Özgür Özkarci, farkli bir söyleyis yolu bulup, olagandisi bir kurgu zemini yaratiyor Kopukluklarda. Üstelik bunu yaparken, mekan, atmosfer ve karakter konumlayisinda bir sahtelik sezilmiyor. Aksine, tam burada, etiyle, soluguyla, kusuru ve oluruyla duruyor her sey.

Zihnin cizgileri bir belirip bir kayboluyor. Insanlar, insanlar, yeniden insanlar. Taskin arzularla degil, sakin, parcali, serin. Bagirmayan, ne aradigini bilen ama buldugunu okura altin tepside sunmayan bir yazarin, didiklenmeyi hak eden öyküsü Kopukluklar.

Hayat vazgecemediklerinin de cezasidir. Gec ögrenmistim.