Kendini sistemin kusursuzluguna inandirmisti bir kere. Daha dogrusu bu
onlara dayatilan bir ögretiydi. Ayrica böyle düsünmek onu mutlu ediyordu. Duymak istediklerini
duyuyor ve inanmak istediklerine inaniyordu.
Fakat bu durum, eski insanlarin yasakli kitaplariyla tanisincaya kadar sürecekti. Karsilastigi
celiskiler onu sistemi sorgulamaya zorluyordu. Zamanla biriktirdigi süpheler onu harekete
gecirmeye mecbur kilacakti.
Bir direnis sembolü olmayi ise hic hayal etmemisti. Sadece gerceklerin pesinden kosmak
istiyordu. Öyle ki bütün yükü kendi omuzlarinda tasimaya raziydi. Bilmedigi seyse bu yükün ne
kadar agir olabilecegiydi...
Daginik olan sistem degil, sistemin carklari haline dönüsmeye meyilli olan
insan akli
Alisa, ona izin vermezsen sonunda benim gibi bir adama dönüsecek. Aranizda bir ruh gibi
gezen, yüzü gülmeyen ve kimseyle iki kelam konusmayan... Eger ona destek olmaz ve fikrinden
vazgecirirsen, her dogan gün basarmanin ucundan döndügü seyleri hayal ederken ölecek. Ama
ona destek olursan, ya hepimizi daha güzel bir gelecege tasiyacak ya da en azindan bunu
denerken bir defa ölecek. Kararini bunu düsünerek ver...