hayata tutunmak icin inanmaya mecbur kaldigimiz bütün yalanlar günü gelince aciga cikiyor. Ve sonra biz ölmüyoruz. Daha kötü bir sey oluyor. Ögrendiklerimizle yasamaya devam ediyoruz. Nermin Yildirim bizleri uzun bir yürüyüse cikararak, kendini evinde hissedemeyenlerin, evinden zorla koparilanlarin, kacmak zorunda kalanlarin, hicbir yere siginamayanlarin dünyasina ortak ediyor.
Sürprizlerle dolu bu yolu adimlarken, bir yandan bir kere koptuktan sonra artik anakaraya baglanamayan adaciklarin ugultulu sesine kulak veriyor, bir yandan da kendimizi seyrettigimiz aynalarin öbür tarafindakilerle yüzlesiyoruz. Romanlarinda okuru aile, toplum ve bellek ekseninde yolculuklara cikaran Yildirim, duyarli sesi, nüktedan ve kivrak diliyle hafizanin iplerini kah salip kah sararak simsiki bir yumak olustururken, kücük ve muhtesem hayatlarimiza bambaska gözlerle bakmamizi sagliyor.
