Cesur, benim öbür yarim degil; bendim sanki. Üst üste kesilmis kagit bebekler gibiydik. Ademin kaburgasindan bicilen Havvaydim ben onunla. Dünya üzerinde kac kadin böylesi bir mutluluga erebilirdi ki Sürekli dua ediyordum artik; fizik kurallarini hice saydiran askimin sonsuza dek sürebilmesi icin. Sadakat, ask, baglilik gibi yaygin kavramlarin cok ötesinde bir birliktelikti bizimki. O nedenle; kendimi yeryüzünde ve metafizik alanda yasanan iki ayri iliskinin öznesi olduguma ikna etmistim. Öyle ki; Cesur ile seviserek Filipi aldattigimi bile düsünmüyordum. Cünkü o, yani kocam, ayagimin degdigi kara parcasi üzerinde sürdürdügüm resmi ve normal bir evlilik hikayesiydi. Oysa Cesur; yasami ölümden ayirt edemedigim, kendimden gectigim, beni yasadigimiz zamandan, andan uzaklastiran mucizevi bir efsaneydi.

Cigdem Bayraktar Ör, Sonrasizda askin, insanliga yasattiklarini bir kadinin gözünden anlatirken günümüz insaninin modern dertlerine carenin dogunun kadim kitaplarinda olacagini fisildiyor. Her sey masuktur, asik bir perdedir diyen bir roman bu...