Insaniz. Ten kafesinde yasiyoruz. Bilinmezliklerle dolu bir hayatta var olmaya calisiyoruz. Bedenimiz zayif, algimiz kisitli, güclerimiz sinirli. Bazen yorgun, bazen bikkin, bazen sikilgan oluyoruz. Bazen alingan, bazen kirilgan, bazen de somurtkan oluyoruz. Bugün havanin nasil olacagini, kiminle karsilasacagimizi, neler yasayacagimizi kontrol edemiyoruz. Bazen öyle oluyor ki ne yapacagimizi, ne hissedecegimizi, ne düsünecegimizi bile kontrol edemiyoruz. Hal böyle olunca, insan bu kadar aciz kalinca istedigimiz seyler kadar, belki daha cok, istemedigimiz seyler de yasayabiliyoruz. Olabilir. Her sey tamam oldu dedigimiz zamanlarda en basa dönebiliyoruz. Olabilir. En güvendigimiz insanlar en güvensiz islerle ya da sözlerle karsimiza cikabiliyorlar. Olabilir. Hayat arkadasimiz, esimiz bizi hic ihtimal vermedigimiz sekilde yanlis anlayabiliyor. Olabilir. Küsmek kolay, vazgecmek kolay, yenilmek kolay. Ama biz kolay bir hayat yasamaya gelmedik bu dünyaya.
