Ayasofya, Istanbulun tapusudur kari. Neden cekineyim ki Hatta bu topraklarda inandim diyerek yasayan her kim varsa hepsinin namusudur. Ayasofya hayali gönülden giderse yahut bir daha secdeye egilmezse baslar, orada hayal, dava, gaye tükenmistir. Ki simdi tam da öyledir iste. Kendi vataninda, kendi sehrinde ve kendi mabedinde basini secdeye egemiyorsan söz de tükenmistir.
Hem biliyorum sen de ben gibi hissedersin kari. Lakin sormak icap eder simdi; bir benim mi agrima gidiyor ecdadin baslarini secdeye koyup da ibadet ettikleri yerlere ayakkabilarla basiyor olmak Bence hayir, senin de benim de ve biz gibi pek cogunun da agirina gidiyor biliyorum. Iste belki de bunun icin Ayasofyayi acmak ölümden uyanmak gibi, Ayasofyayi acmak yeniden dogmak gibi...
Bu okuyacagin, Ayasofyada alnini secdeye koymadan ruhunu teslim etmekten korkan birinin duasidir. Belki de bu duaya amin denilsin diye yazilmistir bu kitap.
