Osmanli Devleti nin tek anayasasi olan Kanun-i Esas üzerinde 1909 1325 yilinda gerceklestirilen
kapsamli degisikliklerde etkin rol oynayan bir hukukcu, döneminin cesitli dergilerinde nesrettigi ilm
makalelerle genc bir Islam alimi ve düsünür olarak öne cikan, II. Mesrutiyet döneminde milletvekili
ve bakan olan ve Cumhuriyet döneminde cekildigi inziva yillari boyunca Hak Dini Kuran Dili isimli
tefsirini kaleme alan Elmalili M. Hamdi Yazir 1878-1942, XX. yüzyilin ilk yarisinda farkli
sahalardaki faaliyetleriyle etkili olmus cok yönlü bir sahsiyettir.
Osmanli Anayasasina Dair, onun hem 1909 yilindaki Kanun-i Esas tadilatinin gerekcelerini ortaya
koymak amaciyla kaleme aldigi raporunu hem de Ser Mahkemeler Kanununun gerekcelerini ortaya
koydugu mazbatayi icermektedir. Bu iki metin fikih tarihi kadar, Türk anayasa düsüncesinin gelisimi
acisindan da büyük önem tasimaktadir.
Hakkinda akademik calisma bulunmayan, hatta Elmalili Hamdi Yazira ait oldugu dahi pek
bilinmeyen bu iki metnin fikh, hukuk ve siyas tarihimiz acisindan öneminin anlasilmasina katki
saglayacak konuyla ilgili ek metinler ve Elmalilinin fikih ve siyaset düsüncesine dair genis bir tahlil
de okuyucunun bu iki raporu dogru bir baglama yerlestirmesini mümkün kilmak üzere kitaba
eklenmistir.