Sait Faike geceleri sinemalarda rastlardim. Tanismazdik.
Sinemanin ön siralarina oturur, koltuguna iyice gömülürdü.
Koyu yesil bir pardösüsü, cok dar kenarli, kafasinin biraz üstünde kalan kahverengi bir sapkasi vardi. Sinema dönüsü dalgin, Beyoglunun gece yarisi kalabaligina dalar, ceker giderdi. Sinemada bulunanlar arasinda bu gedikli birinci mevki müsterisinin yazisini okuyan var midir acaba, diye cok düsünmüsümdür. Kuskusuz, yoktu. Sait Faik, edebiyattan hoslanacak bir okur toplulugunu hazir bulan talihli yazarlardan degildi. Okurunu yetistiren, egiten, okuruyla birlikte olusan bir yazardi. Gercek talihinin de bu oldugu söylenemez miydi
