Büyük sevgilerin gölgesinde baslayip ilk hayat cümlesine. Bitirirken büyük bitirmeliyiz cümlemizi. Firtinalar kopunca icimizde, taneleri baska topraklara serperek, cogalarak esmeli o rüzgar. Dinginlige, huzura erince, kolunu kanadini acmali yaraliya, hircina. Bir duygu gelip durakalmissa gönülde, bir sebeple gelmistir. Bu bir alisveris vaktidir. Pazar kurulmustur bir kere. Iyi hesap etmek gerek, ne verilir, ne alinir. O duygu hakkini almadan gitmesin aman. Kirik bir kalbi gören her kalp, teselli borclanir ona. Alacagi vardir dostlardan.

Bir cümle kurup gitmenin ötesinde bir seyler var. Dogru soruyu sormak ve dogru cevabi bulup ona göre yol almak. Önemli kelimenin altini cizmek, öncelik haklarini adil dagitmak ve tam vaktinde noktayi koymak gibi bir seyler var. Ilk nefesi görenler icin, son nefes yoktur aslinda. Bir an bile hayati tadanlar icin, ölüm bile kücük bir tepeyi asmak olarak kalir. Bir virgülden ibaret kalir. Aslinda hayat, noktasi olmayan bir cümle bana, daha dogrusu bitti sandigim anda, üc nokta yan yana.