12 Eylül darbesinin ardindan ortadan kaybolan, öldügü sanilan Demirin yirmi yil sonra ortaya cikmasi gecmise isik düsürürken, kirkli yaslarini süren eski arkadaslari icin yüzlesme ve hesaplasma kacinilmaz hale gelir. Ne var ki olan biten ancak kirik camdan yansidigi kadariyla görülebilecektir.

Onlarca kirmizinin hicbiri asfaltin üzerindeki kücük noktaya benzemiyor. Benzeri olmayan bir ton bu, tutkuyla ölüm arasinda emsalsiz bir ara ton. Ayaklariyerebasmayan, kataloglarda olma-yan basibozuk bir ton.
Sehrin renkleri arasina, asfaltta kedi ölümü kirmizisi olarak kaydediyor bu tonu. O an, o caddede, o kedinin ölümünün kirmizisi demeli aslinda. Hangi teknik islem gecmisle ve gelecekle yüklü bu benzersizlige, o anin ucuculuguna ve sonsuz karmasasina renk veren pigmentleri bir araya getirebilir
Günahsiz asfalt, günahsiz Hester gibi varoldukca tasiyacak bu lekeyi. Kedi, sahsi Pantone katalogundaki isimsiz kirmizida yeniden ölüp duracak, ama ürkmüyor bundan. Ölülerin birden cok ölme yetenekleri oldugunu biliyor. Geride kalanlar yakalarini birakana kadar tekrar tekrar ölüp dururlar.