Insanlar ve hayvanlar arasindaki en güzel farkin düsünmek oldugunu söylerler. Alakasi yok. Insanlari zaten cogu zaman hayvanlastiran cok düsünmeleridir. Siz hic icinden, simit atilmadi diye vapura küsen marti duydunuz mu Hayir. Cünkü onun hayati basittir, yasamak ve dogustan gelen tüm isteklerini gerceklestirmek zorundadir. Yemek yiyecekse eger, o yemegi almak icin ugrasir, cabalar, didinir. Hicbir hayvan kendisine yemek verilmedi diye yüksek bir binanin tepesinden asagiya atlamaz
Ama insanlar öyle mi Düsünce gücü bize verilmis diye her seyi düsünürüz, irdeleriz. Sonra da paranoyak, zayif bir insan haline geliriz. Kibrimiz bizi ele gecirir; ölürüz, öldürürüz. Cok düsünmekten delirdi tabirini hic duymadiniz mi Ben duydum. Halbuki bu hayati oldugunca basit, oldugunca zeytin-ekmek gibi yasamak lazim.
Hayatin ta kendisi bu kitap. Bassiz ve sonsuz, iyi ve kötü, gecmis ve gelecek...
Size kendinizi, geldiginiz yeri, gectiginiz insanlari düsündürtecek bir öykü.
Ayni zamanda üzen, acitan bir yolculuk. Ilk askinizi, ilk kankanizi, ilk rakinizi hatirlatacak. Bazen icinizdeki ebeveyni, bazen de icinizdeki kücük cocugu su yüzüne cikarip acimadan duvardan duvara carpacak.
Güldürecek de sizi, merak etmeyin. Kendinizi ördek yürüyüsü yapmaya calisirken, yogurtlu semizotunu nasil yediginizi düsünürken ya da eski 37 ekran televizyonunuzun acma dügmesini hatirlamaya calisirken bulacaksiniz.
O kadar gercek ki, sizi sürükleyecek. Nereye götürürse...
Ama en cok, bir arayisin öyküsü bu, göreceksiniz. Arayislarin...
Kibrit cakiyorsun karanlikta
badem ciceklerini görmek icin
Can Yücel