Dogumum bile bir kökünden kopma idi. On yasima kadar, cevremi, özellikle cevremdeki sessizligi kavramaya calistim... Yirmi yasim ile otuz yasim arasinda aklin bittigi yerleri ve cildirmanin sinirlarini aradim... Otuz yasim ile kirk yasim arasinda ne akilli ne de cilgindim. Dünyayi kavradigini sandim... Kirk yasindayim. Bugün, gecenin bazi saatlerinde kitlenin anlamsiz gürültüsü icinde boguluyorum... Kendimi öldürmeye calisiyorum... Özlemlerim kalmadi. Biraktim. Hepsini kendi ve benim dünyami anlamalari icin biraktim... Ve bana ölümsüzlerin sonsuz acilari kaldi.
Efsane sahibiyle yüzlesiyor.
